Het is twintig voor acht in de ochtend. Mijn wekker is al minstens drie keer afgegaan. Even had ik gedacht om vandaag eens direct op te staan. Na twee centimeter omhoog te komen, heb ik me er toch bij neergelegd. Nu ik thuis werk gaat alles anders.

In kleermakerszit ik op de grond. Om mij heen liggen stapels papieren. Oude verslagen van school gepaard met samenvattingen van droge examenstof, tekeningen en een stapeltje met kaartjes en foto’s die ooit aan het prikbord hingen in mijn oude slaapkamer.

BAM! Mijn voet dreunt na van de harde trap tegen de witte muur. De muur heb ik nog niet zolang geleden geverfd, maar heeft nu een zwarte veeg van mijn schoenzool. Woedend ben ik, niet boos, woedend!

Vluchtig rijden we langs de uitgestrekte Friese weilanden. Ik had dit tripje rustig voorgesteld, in slowmotion, maar dat is niet hoe jij graag rijdt. Daarom gaan we, alweer, met een rallybocht over de rotonde. Geen haan die ernaar kraait behalve ik.