Werken in Gambia -Temperamentvolle onderhandelingen

Serrekunda, Gambia – Gefrustreerd zit ik achter mijn laptop, mijn hersenen kan ik bijna horen kraken. Ik voel ze in elk geval wel, ik moet NU knopen doorhakken. Wat ga ik doen?

Van handleiding naar business plan

Ik heb mijn plan moeten omgooien, de franchise manual (handleiding) die ik aan het typen was kan ik aan de kant schuiven. Het blijkt dat er nog helemaal geen businessplan is. Al die tijd heb ik gedacht dat er al een fundering was, maar nu moet die dus toch nog aangelegd worden. Mijn plan van aanpak wijzig ik: franchise manual wordt nu franchise business plan.

Lees hier meer over de opdracht die ik had gekregen:
Werken bij Gam-Solar in Gambia.

De niet meer zo vrolijke klant

De eerste vier hoofdstukken zijn nu al zo goed als klaar. Hans is aan zijn bureau druk bezig met het schrijven van een e-mail. Dan komt er een klant binnen. Ik heb haar al eens eerder gezien, vorige week. Het is een vrolijke Britse mevrouw, ze heeft een bloemetjes shirt aan en is bruin gekleurd van de zon met goud blond haar. Opvallend is de rotte voortand die ze in haar mond heeft. Hans is nog druk aan het werk en collega A is in gesprek met de Britse vrouw. Wanneer ze het over de prijs hebben ontstaat er een misverstand. Het misverstand loopt uit op een schreeuw partij tussen collega A, collega D en de klant. Ze zijn het niet met elkaar eens, dat is duidelijk! Ook Hans bemoeit zich er nu mee en de Britse klant pakt haar tas en pakje sigaretten en loopt kwaad weg.
Collega D rent haar achterna en schreeuwt zijn mening nog eens luid naar haar toe. Ik hoor de deuren een paar keer keihard dichtslaan.

Eind goed al goed

Wanneer we eenmaal weer onder elkaar zijn worden de frustraties er nog eens flink uitgeschreeuwd. Conclusie: ‘It’s ok, We don’t need her’. Stom verbaasd zit ik achter mijn laptop. Ik kijk uit het raam en zie de klant weglopen. Die zullen we wel nooit meer terug zien!

De volgende morgen ben ik eindelijk rustig aan het werk. Ik heb nu precies bepaald wat ik ga doen en ik heb een strakke planning. Ik kan het niet permitteren om tijd te verspillen, dus ik ga gelijk hard aan de slag. Wanneer ik een uurtje aan het werk ben hoor ik iemand het kantoor binnen komen. Ik kijk omhoog en zie de klant staan die gister boos is weggelopen. WTF doet zij hier nou!?, denk ik. Ze gaat aan tafel zitten en neemt samen met Hans rustig de zaken door die ze eigenlijk gister af zouden handelen. Gewoon alsof er niks aan de hand is. Ik geloof mijn ogen niet!
‘Ik had gedacht dat ik die na gisteren nooit meer zou zien’, zeg ik tegen Hans. Ik heb haar mijn verontschuldigingen gestuurd en daarom is ze vanmorgen teruggekomen, zegt hij.

Kort reflecteer ik op dit moment. Vergeleken met Nederland is dit zo bizar. In een land waarin klant altijd koning(in) is, zal je nooit tegen de koning schreeuwen, laat staan deze de deur uitschoppen. Want de koning heeft altijd gelijk en wanneer je dit wel doet, dan is het zeker niet nodig om koffie klaar te hebben staan de volgende dag. 

Reacties

Gita (29 maart 2016)

Hoi Sabine,
Dat is het leuke aan het werken in het buitenland toch? Wat wij als normaal beschouwen is maar cultureel bepaald. Ik merk dat de tijd voorbij vliegt en jij alweer geheel gesetteld bent in Gambia. Zo te merken moet je veel zelfstandig werk verrichten. Ik hoop dat je daar plezier in hebt. Veel succes en tot gauw. Gita

Sabine (29 maart 2016)

Ja inderdaad, soms heb je niet door hoe verschillend zaken doen kan zijn in een ander land. Er is alweer een maand voorbij, dat is echt vliegensvlug gegaan! Ik werk hier volledig zelfstandig (ik bepaal mijn eigen werkuren,pauzes, activiteiten, besprekingen etc.) dat geeft me wel een soort van rust. Ik heb er wel voor gekozen om gewoon vaste werktijden aan te houden van 9-5 uur. Gister was het tweede paasdag dus had ik besloten om bij een strand tentje aan het werk te gaan ipv op kantoor, hierdoor heb ik in de zee gezwommen in mijn pauze, heerlijk!