Werken in Gambia – Things are getting serious

Serrekunda, Gambia
Dawda komt bij mijn bureau staan “Sabina, I found something good, look for the website of NEDi. They are giving youths entrepreneur training. We are going there at a quarter after 2.” Ik kijk op de klok, het is twee uur. Genoeg tijd om een website te bekijken. Vlot kijk ik de website door en dan pak ik mijn spullen in om te gaan. We hebben een goed netwerk nodig voor de trainingen die we de franchisees moeten geven, dus een samenwerking met NEDi lijkt een goed plan. Eerst hadden we de organisatie GUIPA op het oog, maar gezien NEDi daar ook lijntjes heeft liggen kunnen we nu gelijk twee vliegen in één klap slaan.

Lees hier meer over wat ik in Gambia deed:
Werken bij Gam-Solar in Gambia.

Ik ga voor bij Dawda in de witte jeep zitten, er zit een forse scheur in de vooruit. Even vraag ik me af hoe dit is gebeurd. Maar dan bedenk ik dat het eigenlijk meer een uitzondering zou zijn wanneer er geen scheur in de ruit van een Gambiaanse auto zit. Daarom maak ik me niet zo druk.
We rijden langs de Traffic Lights en slaan rechts af een drukke straat in. Dawda legt me uit dat dit één van de drukste straten van Gambia is, een echt bedrijvencentrum.

Zonder afspraak zaken doen

Dawda rijdt gewoon op de bonnefooi naar het bedrijf toe, geen afspraak of telefoontje. Hopelijk treffen we de juiste persoon. Kort legt Dawda nog even zijn plan uit: (1) eerst stellen we GAM-Solar voor, (2) daarna het franchise plan, vervolgens vertellen we (3) over de geïnteresseerde investeerder en daarna vertellen we ze dat we (4) iemand nodig hebben die garant wil staan (of terwijl zij!) Shit denk ik, misschien had ik dit even beter moeten voorbereiden… 

Bij de hoofdingang van NEDi parkeren we en lopen we naar binnen. Na een klim van twee verdiepingen komen we terecht bij de receptie van het bedrijf. Er zitten allemaal Gambiaanse jongens te wachten. Ik voel me er een beetje ongemakkelijk door, omdat ik het gevoel heb dat ze me allemaal aanstaren. Tja, het is ook best wel raar als er ineens een blanke meid binnen komt lopen.

Een beetje afgeleid

Wanneer we verder mogen lopen komen we terecht in het kantoor van de general manager. Het kantoor is best wel leeg, het heeft een witte tegelvloer en voor de rest staat er een groot bureau tegen de linker muur gedrukt. Het bureau ziet er chic uit door het sierwerk dat in het hout gesneden is. Een beetje jammer dat er hier en daar een hoekje uit het bureau is. Er liggen grote stapels met papierwerk op het bureau en ik zie er geen logica in. Rechts achter het bureau staat een houten kapstok met twee verschillende lege klerenhangers eraan. Een plastic westerse en één van ijzerdraad.

Dawda begint te praten en verteld, precies zoals hij bedacht had (!). Daarnaast komen de woorden er ook nog eens vloeiend en overtuigend uit. De general manager stelt nog wat vragen en verteld dan dat hij heel enthousiast is over het idee en dat wij van harte welkom zijn. Hij is erg geïnteresseerd in het business plan en wil graag mee werken. Ik ben nogal verbaasd omdat hij tijdens het gesprek:
1. Met zijn telefoon speelt
2. Een gesprek houdt met een andere collega
3. Aan het bureau even gaat bellen (zonder het te melden)
Maar misschien ben ik nog niet helemaal gewend aan de Gambiaanse manier van onderhandelen. In elk geval, geeft de general manager ook aan dat hij binnen 20 minuten een aantal belangrijke mensen uit elke regio kan optrommelen en dat hij genoeg jongeren paraat heeft die wij kunnen gebruiken. Hij zal in spanning afwachten tot we het business plan af hebben en we een presentatie kunnen houden. Daarna kunnen we gelijk actie ondernemen geeft hij aan.

Positief sluiten we het gesprek af. Voor we weggaan wil hij ons nog wel even voorstellen aan de ‘minister of youths and sport’.  HUH, WHAT? Blijkbaar zat de minister de hele tijd al in het kamertje naast het kantoor waar we in gesprek waren. Het kamertje waar we doorheen liepen voordat we in het kantoor kwamen.

De grote improvisatieshow

Ik geef de minister een hand en de general manager legt uit wie ik ben. De minister vindt het leuk om me te ontmoeten en vraagt of ik een leuke tijd heb in Gambia. We kletsen een tijdje over GAM-Solar en het franchise concept. Hij is erg geïnteresseerd in ons franchise idee en zal er voor zorgen dat ik de presentatie voor hem en nog zes andere belangrijke partijen mag houden. Ik sta een beetje met m’n mond vol tanden, dit had ik nooit kunnen dromen. Ons plan was namelijk dat wanneer het plan af is, wij het aan de minister of youhts and sport willen voorleggen en nu staat hij zo ineens voor mijn neus! Gelukkig heeft Dawda praatjes voor tien. Na deze ontmoeting heeft alles nu zoveel meer lading en betekenis gekregen. Met een big smile stap ik weer in de auto terug naar het kantoor. 

Reacties

Gita (26 maart 2016)

Wauw! nog even en je wordt een succesvolle zakenvrouw in Ganbia en zien we je hier niet meer terug!

Regina (29 maart 2016)

Dat is toch fijn dat je zo ontvangen wordt, dan weet je nu pas wat zaken doen inhoudt .En dat je presentatie ook goed zal worden : Sabine de business woman maar niet op de Gambiaanse manier. ha , ha.

Marleen Mulder (30 maart 2016)