Een laatste woord voor onze kat Mukkes
Onze lieve Mukkes overleed. Het was net mijn eerste week in Leeuwarden. Maandagochtend ging ik al heel vroeg naar de dierenarts. Een blaasontsteking dachten we. Waarschijnlijk krijg ik een antibioticakuurtje mee en dan gaan we weer naar huis. Het arme beestje kon het hele weekend al niet goed plassen. Dan zat ze daar een uur op de kattenbak en kwam er maar een drupje uit. Dus hup, naar de dierenarts.
Bij de dierenarts
De dierenarts voelde aan haar blaas, deze zat behoorlijk vol. En toen ineens voelde ze haar blaas niet meer. Haar blaas was geknapt! Mukkes begon raar te doen te doen met haar kaken, lichaamssappen kwamen overal uit. Het beestje schreeuwde het uit van de pijn en probeerde nog naar huis te vluchten door tegen het kooitje aan te beuken. Dit was lijden en dat was haar niet gegund! Er was nog maar één optie, euthanaseren. En zo ging ik naar huis, zonder antibiotica en met een Mukkes die niet meer bewoog.
Het was definitief voorbij
Van de schrik was ik zo weggelopen, zonder doei te zeggen, zonder te betalen. Dat besef kwam pas later, eerst rolden er een aantal tranen.
Al twee jaar lang was Mukkes ziek, eerst haar schilklier, toen haar nieren. Een paar keer hadden we al afscheid genomen, maar dat was niet nodig want ze was een taaie. Eigenlijk ging het de laatste weken wel weer goed, ondanks ze vier keer per dag medicijnen kreeg. Ze was blij en at weer goed. Natuurlijk wisten we dat het een keer zou ophouden. En toen was het plotseling definitief.
Een laatste woord aan Mukkes
Lieve Mukkes,
We missen je en hopen dat je een leuk leven hebt in de kattenhemel (of waar je dan ook bent). Je was heel dapper en sterk. Andere katten vond je niet zo leuk, maar mensen gelukkig wel. We hebben erg gelachen om je. Wanneer je op schoot klom en je weer eens opdringerig om aandacht vroeg. Je hangbuik die van links naar rechts zwiepte. En die keer dat we je betrapten toen je uit de wc dronk. Je kon zo goed communiceren, daar kan Mini nog van leren. Heel geduldig wachtte je en dan liet je zien wat je wou. Jagen dat deed je niet, muizen lieten jouw koud. Behalve een enkele keer dat je met een zielig vogeltje terugkwam. Dat vonden wij maar raar, maar je zal er wel je redenen voor gehad hebben. Je hebt heel wat meegemaakt in dat kattenleven van je. Soms verbaasde je ons, soms irriteerde je ons. Maar altijd heb je ons heel veel liefde gegeven. Daar zijn we jou heel dankbaar voor!
Vaarwel 💕
Dit vind je misschien ook leuk
Mukkes | Dag 13. De dag dat ik ziek werd
Mini | Dag 2. Verstoppertje
12 reacties
Lodi
Wat verdrietig om te lezen en wat een pijn moet Mukkes gehad hebben zeg. Pas nu ik zelf een kat heb, snap ik hoe je verknocht kan zijn aan je huisdier. Sterkte.
Sabine
Bedankt! Ja inderdaad, je kunt erg gehecht aan dieren raken. Gelukkig duurde de pijn niet te lang 🙂
Felice Veenman
ach zo verdrietig om je kat zoveel pijn te zien hebben…sterkte
Sabine
Dankjewel!
Nicole Orriëns
Wat naar dat je kat dood is gegaan. Dat zal best een lege plek in huis geven. Sterkte.
Dennis van Elten
Heel veel sterkte ik heb zelf een hele lieve poes en zou kapot zijn als ik haar zou verliezen. Ze is al wel op leeftijd dus de kans is groot.
Maaike
Het is nooit leuk om afscheid te nemen van een huisdier maar onnodig lijden is ook heel zielig voor zo’n dier.
Melanie Hoogvliet
Wat ontzettend verdrietig dat je afscheid hebt moeten nemen maar wat een prachtige woorden heb je geschreven
Mandy
Heftig om te lezen, ik voel je verdriet gewoon.. heel erg veel sterkte gewenst!
Romy
Ah jeetje, wat verdrietig zeg! Het is niet niks om een huisdier te verliezen, ook al is het soms voor het beestje het beste. Heel veel sterkte! Je hebt het prachtig beschreven.
Marloes
Jeetje, wat een heftig verhaal. En heel verdrietig. Heel veel sterkte!
Sabine
Heel erg bedankt! Gelukkig hebben we nog een lieve kat waar we elke dag mee kunnen ‘kletsen’ <3