silhouet van kat in boom
Dagboek van een kat

Mukkes | Dag 8. Vier kleine vogeltjes die zaten op een lijntje

Eén, twee, drie.. vier kleine vogeltjes die zaten op een lijntje. Turelurelure, het lijntje begon te zwiepen. Oh…. Als die lijn eens brak… Hindert niks! Want vogels kunnen vliegen.. Hindert niks! Ze vliegen met gemak, naar een andere tak.. ♬ of niet?


Mukkes-00631
Mukkes is ongeveer 12 jaar en is tien jaar geleden 
gaan samenwonen met Arne. Rare naam zeg, Mukkes! Mukkes is vernoemd naar een café in Leeuwarden, maar of Mukkes ook een echte kroegtijger is? Dat lijkt wel mee te vallen..  Een kattenleven gaat niet altijd over rozengeur en maneschijn of op de bank chillen. Laten we daarom eens kijken in het leven van een kat. 


Mukkes | Dag 8. Vier kleine vogeltjes die zaten op een lijntje

Toen ik hier net kwam wonen, ging ik eerst altijd voor de deur zitten als er iemand beneden kwam. Dan kon ik lekker buiten chillen en kon ik wel mee lunchen of dineren met de homo sapiens. Maar tegenwoordig eten die gekke mensen bijna alleen nog maar groente en fruit. Alleen met een klein beetje geluk, kan ik heel af en toe nog een stukje vlees krijgen. Dus daarom heb ik mijn schema ook maar aangepast en zit ik ’s morgens vroeg eerst in de keuken te wachten op een restje melk. Zo ook vandaag.

Ik denk dat ik vandaag maar zelf de klauwen uit de mouwen moet steken. Al een week lang bekijk ik het nestje van de boerenzwaluwen hier bij de voordeur. Ze zijn nu eindelijk groot genoeg voor een avondmaal. Ik denk dat de mensen het wel kunnen waarderen als ik een stukje vlees voor ze meeneem. Elke keer hebben ze mij gevoerd, maar nu ze dat zelf niet kunnen is het aan mij. Dus wanneer ik mijn restje melk op heb gedronken, loop ik naar buiten om de vogeltjes te observeren. Ik zie dat de kleine vogeltjes al proberen te vliegen, de eerste drie zitten op het lijntje die naast het nest gespannen is. Maar die vierde, die bakt er helemaal niks van. Die moet ik in de gaten houden, mijn beste kans! Er is toch maar een kleine kans dat dat vogeltje ooit naar Midden-Afrika zal vliegen.

Een uurtje later kukelt het domme kuiken hier op de stoep. Beter kan ik het niet treffen. Het beestje probeert nog weg te vliegen, maar dat lukt niet nu hij eenmaal op de grond is. Met zijn grote vleugels kan hij zich niet afzetten vanaf de grond.
Ik kijk even om me heen, geen ouders in de buurt. Mooi zo, die zijn vast vliegen aan het vangen. Ik schuifel er rustig naar toe, hij vermoedt niks. Pootje voor pootje. Nog een klein stukje… en dan duik ik er bovenop. BAMMM! Ha, daar heb ik hem. Voorzichtig breng ik de knakker naar de deurmat toe. Ik stel hem hier mooi tentoon, in het midden van de mat. PRACHTIG!
Ik ben zo trots als een pauw. Geweldig! Dit is de tweede keer in mijn leven dat ik een vogel vang. De eerste keer was ik nog een kitten, het ging niet zo goed. Alle ingewanden slingerden eruit en het mensenmannetje had er geen hap van gegeten. Maar deze keer zal hij toch wel heel blij zijn met mijn vangst, ik weet het zeker! Ik krab aan de deur en het mannetje doet open. Hij geeft me een aai over m’n bol. Zie je wel! Geen twijfel mogelijk, hij is hartstikke blij met me. Maar niets is minder waar, de mensen pakken mijn jachtbuit en begraven hem in de tuin. Ik snap er niks van!

Eén reactie

Laat een antwoord achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.