Mukkes | Dag 12. Tijd om nieuwe plekken te ontdekken

Ben jij gehecht aan je plek? Nou ik wel hoor. Het grootste deel van mijn leven woon ik bij Arne, maar die besluit telkens weer om te verhuizen. Ik verhuis dan mee, met tegenzin dat wel. Ik zeg wel heel hard dat ik niet wil verhuizen, maar hij luister niet. Of hoort het niet. Het is ook altijd zo lastig communiceren met die mensen. Maar goed, ik klaag niet. Ik krijg iedere dag wel een maaltijd en vers water. Op een gegeven moment begon ik me hier zelfs te vervelen, we wonen hier nu ook al een tijdje. Ik switch meestal wat tussen de vensterbank voor, de vensterbank achter en de bank. Na een aantal maanden denk ik dat het toch tijd is om nieuwe plekken te ontdekken. 

Ochtendgloren

’s Ochtends kijk ik altijd uit het raam aan de achterkant van het huis, de zon komt daar op en ik vind het fijn om langzaam de zon op te zien komen. Niet vanwege het licht hoor, ik hou meer van de nacht. Dan kan ik ook veel beter zien trouwens. Het fijne aan wanneer de zon opkomt, is dat veel dieren dan wakker worden. De vogeltjes bijvoorbeeld.

In de ochtendgloren hoor je de vogeltjes al vroeg fluiten. Langzaamaan komen ze in beweging, nou zover dat ze lukt dan. Die dikke mussen hier zijn inmiddels zo groot als een tennisbal, ze kunnen nog nauwelijks in de lucht blijven. Vaak zitten ze op het hek, af en toe kukelen ze eraf. Ik geniet stilletjes vanachter het glas, grijnzend bedenk ik me hoe makkelijk het is om er één te vangen. Toch blijf ik gewoon liggen, het is zo lekker warm hier en wanneer de mensen ook wakker worden, geven ze me een portie fastfood.

Gezellig samen 

De vensterbank aan de voorkant is een heel ander verhaal, daar zie je veel minder vogeltjes. Wel een hele hoop koeien en soms ook schapen. Ik vraag me weleens af hoe het zou zijn voor ze, samen chillen met alle andere dikke koeien vriendinnen. In werkelijkheid kan ik het vaak niet goed vinden met andere katten. Vaak zijn ze te druk, te groot, te bazig of is er iets anders waardoor we niet zo goed door één deur kunnen. Er zijn helaas maar weinig katten die op mij lijken. Gras eten dat doe ik eigenlijk alleen als er een haarbal dwars zit.

De bank daar ga ik naar toe als ik overprikkelt ben van alles wat er buiten gebeurt. Dan kan ik in alle rust een oogje dicht doen, zonder dat ik gelijk te kijk lig. Soms kom ik ook even op de bank zitten als de mensen daar zijn. Dan denk ik me in dat we allemaal dicht tegen elkaar staan om voor de regen te schuilen, zoals de schapen dat doen.

Nieuwe plekken

Wanneer het droog is, ga ik heerlijk op de warme tegels liggen in de tuin. Ik hou ervan om verschillende ondergronden uit te proberen. De ene keer lig ik in het koele gras, de andere keer lig ik voor de deur waar ik een klein briesje voel. Af en toe ligt er ineens wat raars op de grond. Een knisperende tas, een kartonnen mand of een verwarmde plank. Ik heb het allemaal geprobeerd!

Mukkes is ongeveer 12 jaar en is tien jaar geleden gaan samenwonen met Arne. Rare naam zeg Mukkes! Mukkes is vernoemd naar een café in Leeuwarden, maar of Mukkes ook een echte kroegtijger is? Dat lijkt wel mee te vallen … Een kattenleven gaat niet altijd over rozengeur en maneschijn of op de bank chillen, laten we daarom eens kijken in het leven van een kat.

Meer lezen over Mukkes? Klik eens op de categorie Dagboek van een Kat.