Mukkes | Dag 11. Frans dineren

Het is weer een drukke middag geweest voor mij, vooral een drukke middag voor mijn buik. Ik heb namelijk gebraakt vandaag en dat was niet door een haarbal.

Ik zag het laatst ook al een keertje,… een vies slijmspoor van de deur naar mijn etensbak. Bloednijdig word ik daarvan. Met de kleine kans op een stukje vlees de laatste tijd, is dat bakje brokken hetgeen waar ik het mee moet doen. Wie haalt het in z’n hoofd om daar aan te komen?! En toen zag ik haar, die brutale greppelheks! Wat denkt die planteneter te proberen in MIJN etensbak. Ik zal haar een lesje leren, die natte doos! Grrrr,…

Wraak is zoet 

De rest van de ochtend heb ik nagedacht. Ik heb plannen gesmeed om die brutale buikschuiver een lesje te leren. Veel was er niet in mij opgekomen. Ik ben nog even naar de buurvrouw gelopen voor advies, maar zij had er niet veel over te melden. Toen ik terug naar mijn voorraadje liep, zat de slak er nog steeds, maar toen kreeg ik ineens een geniale ingeving:

“Hé wacht eens even, ik kan haar gewoon opeten natuurlijk! Nooit geprobeerd, maar dan heb ik toch nog dat extra stukje vlees vandaag. Mijn neef Oet is eens in Frankrijk geweest. Hij zei dat het daar heel fatsoenlijk is om slakken te eten, van die grote met een huisje. De mensen eten het daar ook, Oet heeft me het toen haarfijn uitgelegd. De katten daar genoten met volle teugen van de maaltijdrestjes. Ik verklaarde hem voor gek, geen kat die ik aan een slakkendiner heb gezien. Maar wie weet heeft Oet gelijk en is het idee zo gek nog niet.”

Op z’n Frans 

Ik staar een beetje naar het ding en bekijk het aandachtig. Deze slak heeft geen huisje, maar dat zou niet uit moeten maken toch? Met een beetje fantasie is het net een stukje kippenvlees. Oh, en die kippenpoot was immers ook best smakelijk.
Voorzichtig steek ik mijn tong naar voren en lik ik aan het buikpotige weekdier. Nou, dit is zo slecht nog niet!
Met wat meer zelfvertrouwen dan zonet probeer ik nog eens aan het beest te likken. Het beest krult zich helemaal op in een foetushouding. Goh, dit is makkelijker dan vogels vangen. Vol overtuiging geef ik haar nog een lik. GETVERDERRIE! Dat slijm is echt héél smerig!
Per direct keer ik me om, ik hou het voor gezien jongens. Frans dineren is toch niet mijn ding. Ik hou het wel bij brokken.

Mukkes is ongeveer 12 jaar en is tien jaar geleden gaan samenwonen met Arne. Rare naam zeg Mukkes! Mukkes is vernoemd naar een café in Leeuwarden, maar of Mukkes ook een echte kroegtijger is? Dat lijkt wel mee te vallen … Een kattenleven gaat niet altijd over rozengeur en maneschijn of op de bank chillen, laten we daarom eens kijken in het leven van een kat.