Mini | Dag 2. Verstoppertje – Overheerlijkleven

Het is al donker, niet zo lang geleden kwam ik thuis om een hapje te eten. Net als elke avond sluip ik voorzichtig naar de slaapkamer om een verstopplek te zoeken. Ik controleer of de kast nog open is, een kans van vijftig procent. Ik heb geluk vandaag! Heel zachtjes spring ik erin en kruip ik helemaal naar achteren.

Van het ka(s)tje naar de muur..

Tussen de truien ga ik liggen. Wanneer ik lig schuif kruip ik met mijn achterlijf steeds een stukje verder onder de zachte lappen. Met mijn voorpoten druk ik tegen de stof die voor mij ligt. Pootje voor pootje, alsof ik een kitten ben die hunkert naar een druppel melk. Wanneer alles ligt zoals ik wil, maak ik mezelf heel klein. Zo klein mogelijk. Ik druk mijn buik dusdanig tegen de ondergrond aan om zo plat te worden als een stoeptegel. Perfect! Vanavond zullen ze me niet krijgen.

Wanneer het mensenmannetje een uur later arriveert moet ik me inhouden om niet te praten. Ik word altijd zo enthousiast van gezelschap, ik groet normaal iedereen die binnenkomt. Als ik dat nu zou doen, dan zou ik mezelf verraden. Dus dat is geen slimme zet. Wanneer ik hem hoor roepen, klem ik mijn kaken op elkaar en schuif ik stilletjes nog wat dieper in de berg met kleren.

De deur gaat open met een krakend geluid. Ik maak mezelf nog een beetje platter door me nog steviger tegen de plank te drukken. Het mannetjeshoofd is nu op dezelfde hoogte als ik. Hij roept nog een keer en ik zwijg. Dan draait hij zich om en loopt de kamer uit. Pfoe, dat was spannend.

Even later is hij terug en kijkt opnieuw in de kast. Dit keer wat langer.
Hij bukt weer tot op dezelfde hoogte als daarstraks, maar dit keer staan we oog in oog. Ik denk dat ik gesnapt ben, maar ik verroer me niet..

Mini is geboren op 23 mei 2018. Al snel was duidelijk dat ze niet het braafste meisje van de klen was, waarschijnlijk wel de snelste en misschien ook wel de slimste. Eigenlijk is Mini haar roepnaam, we noemden haar Minerva; naar de krijgshaftige Romeinse godin van vindingrijkheid & wijsheid. Bij moeder thuis werd ze gewoon Tuttel genoemd en een tutje is ze soms zeker.

Meer dagboekjes van Mini lezen? Lees ook dag 1. Ongeduldig