Een week vol afscheid nemen (van stomme dingen en lieve mensen)

Dit was echt een bizarre week. Ik had nooit voor mogelijk gehouden hoeveel je afscheid neemt als je een uur rijden verder op gaat wonen. Soms is dat een bevrijdend gevoel en andere keren juist weer heel jammer. Op sommige momenten besef je wat je hebt. Deze week werd dat maar al te duidelijk. Gelukkig ben ik er heel kalm onder, want ik weet dat er ook weer veel moois komen gaat.

Over missen en niet missen

Het huis, de oorzaak van dit afscheid geeft me een dubbel gevoel. In de zomer hield ik van deze plek. Van de koeien in de wei en lekker rondhuppelen langs mijn zelf gekweekte groentes. In de winter wilde ik alleen maar weg. De lage plafonds en de donkere muren die op me af kwamen. Niet te vergeten, de regen die kletterde langs de buitenmuren en soms naar binnen kwam. En de wind die zo hard langs het huis suisde dat het leek alsof het binnen waaide. Die kou ga ik niet missen, de stilte waarschijnlijk wel.

Er gaat niets boven Groningen!

Groningen ga ik erg missen. Ik ben vaak verhuisd, maar bleef toch altijd in Groningen wonen (op Gambia na dan). Toen ik naar huis fietste bedacht ik me dat dit de laatste keer was dat ik hier zou fietsen. Daar begon mijn afscheidsweek mee. Nog even genieten van alle laatste keren.

Bonus gemis en heel veel knuffels

Mijn broertje ging van de week verhuizen naar Londen, nog meer afscheid nemen dus. Al zal het niet voor lang zijn, want ik ga hem daar zeker nog bezoeken.

Donderdag nam ik afscheid bij Wij-Spreken. Waar ik vrijwilligerswerk deed (als taalcoach). Ik ga ze heel erg missen. De gezelligheid en de liefde die ik daar kreeg, onbetaalbaar. Na de knuffels en de liefde die ik meekreeg bij het afscheid, nam ik ’s avonds afscheid bij mijn yoga clubje. Weer veel laatste gesprekjes, veel gelachen en ook weer veel liefde meegekregen.

Iedereen nog een laatste keer knuffelen en dan echt maar weer verder gaan, want mama vertrekt in de ochtend ook voor vijf weken naar Suriname. En die wilde ik ook graag nog even een goede reis wensen. De laatste weken was ik daar wel vier avonden in de week. En straks woont ze niet meer op loopafstand. Gekke gewaarwording!

Slingers, ballonnen en de deur dichttrekken

Vrijdagochtend ging ik voor de laatste keer naar mijn zwemclubje. Dus ook daar afscheid genomen. Een dubbel afscheid, want er ging ook iemand weg die daar werkte. Er hingen dus allemaal slingers en ballonnen, dat maakte mijn weggaan wel bijzonder. Ik trakteerde op donuts (want tja, YOLO).

Als laatste nam ik afscheid van mijn werk. Ongepland nam ik ontslag. Woensdagavond hakte ik toch de knoop door. Dus zo geschiedde diende ik vrijdag mijn ontslag in.

Een nieuw begin in Friesland

Zondag werd de huissleutel ingeleverd en toen was het afscheidsfeestje definitief voorbij. Ik sla mijn bladzijde om en begin het nieuwe hoofdstuk op een blanco vel.
Dus daar ben ik dan in Leeuwarden. Ik open hier een nieuwe deur. Wie weet wat er achter zit..